De Wereld Is Niet Altijd Eerlijk (En Dit Is Hoe Je Er Mee Om Kan Gaan)
"De wereld is niet eerlijk," dat zei een van mijn dochters toen ze afgelopen week een grote teleurstelling te horen had gekregen.
Ik luisterde en beaamde haar dat de wereld inderdaad niet altijd eerlijk is. Je hoeft alleen maar om je heen te kijken, met alles wat er in de wereld speelt…
Toen we het telefoon gesprek beëindigd hadden, bleven de woorden in mijn oren door klinken, de wereld is niet eerlijk….en daarbij de oprechte teleurstelling voelend en ervarend, van mijn dochter. Zo diep in haar vezels gerakend.
In eerste instantie heb ik het daar bij gelaten, ik dacht haar als geen ander te begrijpen. En ik had niets liever haar pijn weg gehaald, om de pijn bij mezelf niet te hoeven voelen.
Maar na een nacht slapen en meer afstand genomen te hebben begon ik het ook anders te zien. Wat zegt deze situatie je, wat vertelt je ziel je, waarom krijg je hier mee te maken?
Ik wandelende al mijmerend in de natuur met alsmaar de woorden, het is niet eerlijk, het is niet eerlijk… als een echo in mijn hoofd.
Langzaam kon ik de echo anders horen, als een omkerende werkelijkheid. Het is niet eerlijk, naar, eerlijk is het niet….eerlijk is het niet, ja dat klopt maar wat NU.
Laat je deze echo als een waarheid verder bestaan of stap je uit deze echo.
Ga je in de rol van slachtoffer, wat echt in eerste instantie echt zo mag om te voelen en ervaren, maar voor hoelang?
Hoelang blijf je in deze energie hangen en schep je vanuit die echo verder je werkelijkheid. Waarop je je-zelf kan bevestigen dat de wereld niet eerlijk is.
Of, of pak je de werkelijkheid terug en kijk je wat kan ik met deze situatie. Wat kan ik doen om mijn wereld wel eerlijk te laten zijn.
Op dat moment zag ik in het park een grote boom sterk en stevig staan, met allemaal kleine stekjes om zich heen.
Kijk dacht ik, dat is ook niet eerlijk. De kleine boompjes maken zo nooit een kans. Wat zou ik doen als ik zo’n stekje was, zou ik in al mijn verdriet blijven staan of zou ik gaan bewegen.
Nu weet ik dat een stekje niet kan bewegen, maar toch. Ik zou gaan bewegen, ik zou gaan kijken wat kan ik wel doen, om uit deze situatie te komen. Eerst maar eens de hele situatie overzien, tot rust komen en dan weer verder gaan.
Dat was wat ik de volgende dag ook bij mijn dochter terug zag.
Na haar enorme teleurstelling had ze inmiddels alweer een switch gemaakt. Doordat ze de teleurstelling helemaal had mogen doorvoelen en ervaren, kon ze daarna besluiten hoe ze er mee om wilde gaan.
Ze was klaar om te kijken naar de mogelijkheden en de aanpassingen die ze kon maken waardoor ze de wereld wel weer als mooi kon gaan zien.
Het leven is een stroom waarin alles contant verandert. Mijn dochter liet als geen ander zien hoe je hierop meevaart zonder je eigen koers uit ogen te verliezen.
Ik ben benieuwd. Ervaar jij de wereld als niet altijd eerlijk? En hoe ga jij hier mee om?
Deel jouw ideeën in de comments!
Een natuurgroet,
Marie-Louise